Ik ben opgegroeid met de boeken van W.G. van de Hulst en de schelmenverhalen van Dik Trom en Pietje Bell. Later haalde ik uit de bibliotheek alles van Snuf de Hond, De Kameleon, de Vijf en Arendsoog. Op televisie kon ik helemaal opgaan in de degen- en mantelfilms van Errol Flynn, de ruimteavonturen van Buck Rogers en de magie van The Neverending Story. Voor wat betreft mijn muzikale ontwikkeling: die stond destijds nog in de kinderschoenen. Het staat me bij dat ik nogal fanatiek was met de liederen uit het psalmboek en graag mocht luisteren naar BZN. Zoals ik daarnet al schreef, mijn muzikale ontwikkeling stond nog in de kinderschoenen.

​

Om een indruk te krijgen van de smaak die ik er tegenwoordig op nahoudt, scroll dan een stukje verder. Overigens besef ik me dat mijn smaak door de jaren heen weliswaar allerlei vormen heeft aangenomen, maar in zijn kern altijd hetzelfde is gebleven. Een smaak die zich uit in een verlangen naar avontuur en magie. Naar wat er allemaal schuilgaat in de oneindige kosmos boven ons, naar liefde en wat het betekent om hier op aarde mens te zijn.

In de man van nu, woont nog altijd de jongen van toen.

En dat is een geruststellende gedachte.

​